GUIDO NAETS

Europees parlement, wees geen instrument van een binnenlandse politieke lynchpartij
 

Mijnheer de voorzitter,

Ik ben niet gekomen om Frank Vanhecke te begraven, te verdedigen of van iets vrij te pleiten. Ik sta hier om het Europees Parlement te verdedigen, opdat het zich niet zou laten verleiden tot het opheffen van de onschendbaarheid van Frank Vanhecke. Sta mij toe dit in 7 punten te ontwikkelen.

• Ik heb dit Parlement meer dan 50 jaar van nabij gevolgd en met grote toewijding gediend: eerst 4 jaar als medewerker van de studiedienst van de Belgische christendemocraten, dan 18 jaar als Europa-correspondent o.m. voor Duitse en Nederlandse media en voor de Vlaamse openbare radio en televisie, dan 15 jaar als directeur perschef van dit Parlement zelf. In deze laatste hoedanigheid was het ook mijn taak, het Parlement te beschermen tegen allerhande aanvallen. Ik grijp graag de kans aan om die taak, die ik van 1980 tot 1995 fervent verdedigde, vandaag voort te zetten.
   
• Kringen die België te allen prijs willen behouden - zoals ze zelf zeggen ook met onwettige middelen - willen dit Parlement doen opdraven in een lynchpartij op de voorzitter van een partij die België ziet als een “mislukte staat”, een failed state, die zij democratisch en vreedzaam wil opsplitsen in een onafhankelijk Vlaanderen en Wallonië in Europa. Hier wordt onterecht misbruik gemaakt van het gemakkelijkste voorwendsel – neen, geen verkiezingsbedrog, corruptie, smeergeld, of pedofilie, maar de meest abjecte van alle misdaden: racisme. Mijnheer de Voorzitter, in de bijna 30 jaar dat ik Frank Vanhecke ken, sinds hij hier assistent werd van Karel Dillen, heb ik hem nooit op enige vorm van racisme kunnen betrappen.
   
• Niemand mag zich achter een parlementair mandaat verschuilen om misdrijven toe te dekken of te ontsnappen aan rechtsvervolging. Maar ik heb de indruk dat men Vanhecke wil vervolgen, niet voor een of ander misdrijf maar om wie hij IS; precies wat Hannah Arendt bestempelde als totalitarisme. De nationaalsocialisten gingen zo tewerk, Stalin liquideerde op dezelfde wijze al zijn tegenstanders.
  Vanhecke wordt vervolgd omdat hij symbool staat voor een partij die België wil opdoeken, zoals Cato die elke toespraak voor de Senaat in Rome besloot met de woorden “ceterum censeo Carthaginem esse delendam”. Ook een andere Vlaamse partijvoorzitter, Bart De Wever wiens partij kartel vormt met de Vlaamse christendemocraten wordt om dezelfde reden verguisd en ook de voorzitter van die andere radicaal-Vlaamse Partij Lijst Dedecker wordt er om belaagd. Wie opkomt voor Vlaamse en Waalse onafhankelijkheid mag zich aan de ergste represailles verwachten
   
• Aanklagers in deze zaak zijn totalitair denkende en handelende figuren, die zichzelf kwalificeren als horende tot “democratische partijen”, tja, zoals de DDR zich vroeger “democratisch” noemde. Dit Parlement zou zich eigenlijk eens moeten buigen over de praktijken die tegen radicaal Vlaamse partijen worden gebruikt: doodsbedreigingen aan het adres van gekozenen, intimidaties van leden en sympathisanten, het gewelddadig arresteren van gekozenen hier voor dit Parlement bij een vredelievende herdenking van Nine Eleven, de sociale en politieke uitsluiting, het uit de vakbond zetten van leden van het Vlaams Belang – en dat wil in België wat zeggen want werklozensteun wordt door de vakbonden uitbetaald, die er een bonus van 160 miljoen EURO per jaar voor ontvangen.
  
  De zaak tegen Vanhecke is aangebracht door Freddy Willockx, ooit Europarlementslid, vandaag burgemeester van Sint Niklaas, een man die 14 jaar geleden bekende dat hij 5 miljoen smeergelden uit het Agustaschandaal had aanvaard, het omkoopschandaal met helikopters waardoor Willy Claes ontslag moest nemen als NAVO-secretaris-generaal.
   
• Het totalitaire blijkt uit het feit dat de opheffing van de onschendbaarheid werd gevraagd precies 2 dagen nadat Frank Vanhecke na 12 jaar voorzitterschap de fakkel aan zijn opvolger had doorgegeven – een voorzitter in functie aanpakken vond men blijkbaar toch net iets te gewaagd. De willekeur blijkt hieruit dat U dit dossier bij hoogdringendheid moet behandelen, terwijl vandaag bij de Brusselse politierechtbank alleen al 47.000 inbreuken op vervolging wachten wegens allerlei geweldplegingen en zware verkeersovertredingen als dronkenschap achter het stuur.
  Het totalitaire blijkt uit het feit dat het Belgische apparaat een tot Belg genaturaliseerde Marokkaanse terrorist genaamd Bellirasj gedurende tientallen jaren ongemoeid moorden liet plegen, terwijl de Marokkaanse diensten hem en andere terroristen wél konden klissen en naast een reeks wapenopslagplaatsen ook nog ontdekten dat deze Bellirasj jarenlang op de payroll stond van de Belgische staatsveiligheid!
   
• In het licht hiervan ben ik als Belg gegêneerd dat dit Parlement en deze Commissie in spoed is opgetrommeld voor één zin in een persbericht uit een plaatselijk krantje uit 2005 dat ernstige grafschendingen in Sint Niklaas toeschreef aan allochtone jongeren. Eén zin die na enkele dagen werd rechtgezet door een nieuw bulletin in alle brievenbussen van de stad, omdat inderdaad niet met naam en toenaam kon bewezen worden dat het ging om allochtone jongeren. Het waren immers minderjarigen en dan kan de politie de identiteit niet vrijgeven!
  Volgens de Belgische Grondwet mocht Frank Vanhecke als juridisch “verantwoordelijke uitgever” trouwens niet worden vervolgd omdat de schrijver van het bewuste stukje, een plaatselijke gekozene, zichzelf vrijwillig had aangemeld. Maar zoals U allicht weet is de grondwet in België allang een vodje papier. Men wou trouwens niet de schrijver doen veroordelen maar Vanhecke pakken. Hannah Arendt zou het met lede ogen hebben aangezien.
   
• De Belgische politieke toestand is meer dan ooit een wespennest en wie hier als buitenlander in gaat roeren, weet niet wat hem te wachten staat. Als de Juridische Commissie de deur zou openzetten voor vervolging door het Belgische gerecht, van één van de meest uitgesproken voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid, zijn de kwalijke gevolgen voor het aanzien van het Parlement en voor de weerslag op de publieke opinie niet te overzien.
   

Om al deze redenen smeek ik het Europees Parlement, te beginnen deze Commissie, zich niet medeplichtig te maken aan een politieke lynchpartij en een karaktermoord op een radicaal Vlaamse politicus met zg. racisme als goedkoop voorwendsel. België staat vandaag voor een van de grootste uitdagingen sinds het zich in 1830 van Nederland afscheurde; het zou bijzonder onverstandig zijn als het Parlement in die communautaire onderhandelingen partij zou kiezen.

Mijnheer de Voorzitter, ik zei het al, ik hield dit pleidooi niet voor Frank Vanhecke maar voor het Europees Parlement zelf, dat al vaak genoeg door het slijk wordt gehaald.


Nawoord 1: De onschendbaar werd opgeheven door de parlementaire commissie en nadien door de plenaire vergadering. De rechtbank van Dendermonde sprak Frank zeven jaar na de feiten vrij.

Nawoord 2: De analogie met het slotpleidooi van Geert Wilders dd. 1 juni 2011 op het proces tegen hem over het recht op vrije meningsuiting is treffend maar niet toevallig. Wilders werd op 23 juni door de rechtbank van Amsterdam over de hele lijn vrijsproken.